معرفت حجت خدا، شرح دعای اللّهم عرفنی نفسک

مقدمه، اعتبار سند دعا، لغات دعا، الله، عرفان ومعرفت، نفس، نفس لوامه، نفس مطمئنه، نبی و نبوت، رسول، حجت، ضلال و ضلالت، دین، تفسیر دعا، جمله اول، جمله دوم، جمله سوم، نتیجه، بحث کلی پیرامون دعا، عناوین این کتاب را تشکیل می دهد.
مولف محترم در مورد سند این دعا می نویسد: «لفظ این دعای شریف بر حسب روایتی که در کافی، مقدم بر حدیث دیگر روایت شده و بر حسب روایت غیبت نعمانی و سه روایت کمال الدین این است:
اللهم عرفنی نفسک؛ فانک ان لم تعرفنی نفسک لم اعرف نبیک. اللهم عرفنی رسولک؛ فانک ان لم تعرفنی رسولک لم اعرف حجتک. اللهم عرفنی حجتک؛ فانک ان لم تعرفنی حجتک ضللت عن دینی.
اعتبار سند این دعا با اینکه در این سه کتاب معتبر به سند های متعدد روایت شده است و بعضی از شواهد دیگر نیز اعتبار آن را تایید می نماید، انصافا اطمینان به صدور آن از امام علیه السلام حاصل است.
علاوه بر آن، بر فرض که در مثل این مورد سند ضعیف باشد، طبق قاعده تسامح در ادله سنن عمل می شود؛ اما به نظر حقیر، سند دعا واجد اعتبار کافی است و خواندن آن به نیت ورود جایز است.»
در بخشی از این کتاب آمده است: «از این بیانات و ارشاداتی که در احادیث و ادعیه است، نیاز مردم به وجود امام و حجت در هر عصر و زمان معلوم می شود؛ زیرا شرح و بیان نواحی مختلف دین، آن هم دینی مثل دین اسلام و تفسیر مجمل و مفصل و محکم و متشابه و خاص و عام و ناسخ و منسوخ کتاب و سنت و دقایق مسایل عقاید و احکام، اموری نیست که بر غیر بشر موید عند الله مکشوف باشد. پس باید بین امت در هر عصر، شخصی باشد که مرجع در تمام امور باشد و قولش حجت و قاطع هر گونه اختلاف و امان از گمراهی و ضلال باشد.
چنان که احادیث متواتر مثل حدیث متواتر ثقلین نیز بر این معنی دلالت دارد و حضرت زین العابدین علیه السلام بیانی طولانی دارند که ابن حجر از آن حضرت نقل می نماید و در ضمن آن به این نکته لطیف اشاره می فرماید که: اگر اهل بیت علیهم السلام (که پیغمبر صلی الله علیه و آله مردم را به آن ها ارجاع فرمود) نباشند و هدایت ها و ارشادات آنها حجت نباشد، پس هدایت چه کس و چه مقامی در اختلافاتی که بین امت در مسائل اسلامی پیدا می شود، حجت خواهد بود؟»