پیام مقام معظم رهبری در هفتمین اجلاس سراسری نماز در ارومیه

۰ زمان تقریبی مطالعه 5 دقیقه

هفتمین اجلاس سراسری نماز در مرکز استان آذربایجان غربی، شهر ارومیه و در سال ۱۳۷۶ برگزار شد. اجلاس های سراسری نماز با هدف تقویت و بهبود اقامه نماز در سراسر کشور برگزار میشود. در این اجلاس به رسم سالهای گذشته رهبر معظم انقلاب طی پیامی به این اجلاس به اهمیت نماز و نقش بنیادی آن در جامعه پرداخت. شالوده این پیام توجه به نقش عظیم تربیتی نماز، نیاز انسان به ارتباط با معبود خویش و نکات لازم جهت بهبود اقامه نماز به مردم و مسئولین است که در ذیل به آن اشاره میکنیم.

پیام رهبری به اجلاس هفتم نماز در ارومیه

بسم الله الرّحمن الرّحیم

در میان مجموعه وظایف خطیری که با استقرار حاکمیت الهی در نقطه‌ای از زمین، بردوش مؤمنان و بندگان زبده خداوند قرار می گیرد، قرآن، اقامه نماز را شأنی ویژه بخشیده و آن را در صدر فهرست، جای داده است: «الّذین َ‌ اِن مَکَّناهُم فِی الاَرضِ أَقآمــُوا اَلـصَّلوهَ…»

اگر برپاداشتن نماز در میان مردم، نقشی بنیانی نمی داشت و همچون پایه استواری برای پیشبرد هدف‌های بزرگ نظام اسلامی به شمار نمی آمد، چنین تأکید بلیغی بر اهمیت نماز نمی شد.

حقیقت آن است که نماز با نقش عظیم تربیتی، با تأثیر شگرف در ایجاد آرامش و سکینه قلبی مؤمنان، با دمیدن روح توکل و تقوا و اخلاص در نمازگزار، با ایجاد فضای تقدس و معنویت در پیرامون نماز گزار که موجب دوری او و دیگران از گناه است، و با درس های معرفتی گوناگون که در الفاظ و اذکار آن نهفته است، بسی بیش از صرفاً یک وظیفه شخصی، و در واقع دارای نقش کلیدی در اداره فرد و جامعه است.

تأکیدهای بلیغی که برگزاردن این واجب شده؛ و حتی پدر و مادر موظف شده‌اند که فرزند خود را از دوران کودکی با آن مأنوس سازند، در میان همه واجبات دینی، بی نظیر است، و این به خاطر نقش استثنایی نماز در تنظیم انگیزه‌های روانی فرد و تأمین فضای مساعد برای تحمل بارهای سنگین وظیفه، در جامعه است. با توجه به همه این جهات، به حق باید نماز را برترین اعمال دانست و صلای (حَی َّعَلی خَیرِالعَمَل) را در بانگ نماز، سخنی حکمت آمیز به حساب آورد. نماز است که مایه‌های لازم ایثار و گذشت و توکل و تعبد را که پشتوانه حتمی واجبات پرخطر و دشوار همچون جهاد و نهی از منکر و زکات است، در روح آدمی پدید می‌آورد و او را شجاعانه بدان میدان‌ها گسیل می‌دارد. هنگامی که به خاطر هجوم دشمن، فریضه جهاد اهمیت می یابد، یا بر اثر دشواری زندگی قشرهایی از مردم، فریضه زکات و انفاق، همه را مخاطب می سازد، یا به اقتضای تلاش دشمن در عرصه فرهنگ و اخلاق، امر به معروف و نهی از منکر، واجب همگانی می‌شود، در همه این شرایط، نماز، نه فقط از شأن «خیرالعملی» فرو نمی افتد، بلکه به مثابه پشتوانه روحی و معنوی همه مجاهدت ها و ایثارها و خطرپذیری ها، بر اهمیت آن افزوده می شود.

امروزه با سیطره نظم ماشینی بر همه جامعه‌های بشری، انسان و انسانیت ها سخت در فشارند. آحاد بشر در چنین نظمی ناگزیرند آهنگ زندگی فردی و اجتماعی را، با نواخت سنگین و روح گداز ماشین، همسان و یک آهنگ کنند. رحم و مروّت و گذشت و ایثار و بسی ارزش‌های اخلاقی دیگر، در این هم نواختی است که کم تأثیر و بی رنگ می‌شود، و خانواده و اخلاق هم زیستی مهرآمیز خانوادگی، در چنین وضعی است که پایمال و منهدم می‌گردد. از ده ها سال پیش دلسوزان و تیزبینان، حتی در قلب محیط تمدن صنعتی و ماشینی، این خطر را احساس کرده و هشدار داده‌اند، و با تأسّف، هنوز میلیون‌ها انسان، به ویژه جوانان که احساسات لطیف‌تر و روحیه آسیب‌ پذیرتر دارند، در این بلای بزرگ همچنان بی دفاع و بی علاج‌اند.

نیاز به رابطه معنوی با خداوند رحیم و کریم، بدین جهت امروز برای مردم دنیا از همیشه حادتر و جدی تر است و نماز برترین و کارآمدترین وسیله برای تأمین این نیاز است. بشریت امروز به نماز خالص و کامل و پرشور اسلامی، از همیشه نیازمند‌تر است و شما مسئولان امر ترویج نماز، باید به کمک الهی بتوانید، نه فقط نسل رو به رشد و بالنده جوان کشورمان، بلکه همه جان های نیازمند و کام‌های تشنه بشر متحیر در سراسر جهان را، اشباع کنید و از سرچشمه فیاض نماز بهره ‌مند سازید.

این جانب ضمن تقدیر از زحمات شما عزیزان که سال به سال، گسترده تر و بارآورتر می شود، شما و دیگر مسئولان و همه ملت عزیز را به نکات زیر توصیه می‌کنم:

آشنایان با معارف اسلامی، شأن نماز و روح و محتوا و گستره تأثیر آن را در جان فرد و مجتمع را با شیوه‌های رسا، تبیین کنند، و به ویژه هنرمندان برای این مقصود از ابزار کارآمد هنر بهره بگیرند.
پدر و مادرها، کودکان و نوجوانان را با صورت و معنای این فریضه آشنا سازند و اگر باید از دیگران کمک گرفت، کتاب‌های شیرین و آسان فهم را برای کودکان خود بخوانند.
معلمان مدارس در هنگام نماز، نوجوانان پسر و دختر را به حضور در نمازخانه‌های مدارس تشویق کنند و خود پیش از همه به نماز بشتابند.
مسئولان پرورشی مدارس، نماز را در رأس برنامه‌های پرورشی به شمار آورند.
مسئولان ورزش کشور، محیط ورزش را با یادآوری و اقامه نماز، روح بخشند و در تعیین وقت مسابقات ورزشی، ساعت نماز را فارغ و زمین و زمان را آماده برگزاری نماز کنند.
برنامه ریزان حرکت رسانه‌های سفری مانند قطار و هواپیما و غیر آن، حفظ وقت و امکان نماز مسافران را در برنامه‌ریز‌ی ها در نظر بگیرند.
ائمه محترم جماعات، مساجد را از همیشه فعال‌تر کنند و آموزش ترجمه و مفهوم و روح نماز را به شکل نوین و جذاب، در برنامه‌های خود بگنجانند.
نویسندگان کتب معارف دبیرستان‌ها و دانشگاه‌ها، نماز را از موضوعات مورد بحث آن کتاب ها قرار دهند و در آن، بحث‌های عالمانه و عمیق را در این باره مطرح سازند.
جوانان عزیز، دقائق معدود نماز را فقط برای نماز بگذارند و در طول نماز، تا آن جا که می‌توانند با تمرکز و حضور قلب، مایه زندگی بخش ذکر و تضرع را برای جان و دل نیازمند خویش تأمین کنند.
همگان، نماز را که داروی شفابخش روح و مایه صفا و آرامش و نورانیّت است، بر همه کارهای دیگر مقدم دارند و در هیچ شرایطی خود را از آن محروم نسازند و هرگز به بهانه مشغله و گرفتاری، این حضور رهائی بخش در محضر آفریدگار رحیم و کریم و عزیز را از دست ندهند.

خداوند فیض نماز را بیش از پیش بر این ملت مؤمن و نمازگزار، ارزانی فرماید.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

سید علی خامنه‌ای

۷ مهر ۱۳۷۶