ضرورت برگزاری اجلاس های سالیانه نماز/ اقدامات لازم جهت برگزاری اجلاس نماز

مشروح گفتگو با حجت الاسلام والمسلمین محی الدین بهرام محمدیان، مشاور ستاد اقامه نماز در امور برنامه ریزی و نماز نسل نو را در ادامه می خوانیم:

به نظر شما اجلاس نماز چگونه بود و اساساً چه ضرورتی برای برگزاری اجلاس سالیانه وجود دارد؟

اجلاس سراسری نماز به اعتقاد من یک فرصت برای بلند کردن ندای نماز و فراخوانی به سوی نماز است. سال ها پیش عرض کرده بودم اجلاس نماز، اذان فعالیت های نماز است. فراخوان است تا تمام فعالان عرصه نماز، ضمن ارائه گزارش آنچه انجام داده اند، به آنچه باید انجام بدهند، بپردازند.

همانگونه که کنگره حج سالیانه برگزار می شود، در عین اینکه یک عبادت پر تحرک و شور آفرین است اما میقات جهانی و سالانه همه مسلمانان است که نسبت به آینده ی جهان اسلام بپردازند.

اجلاس سالیانه ی نماز فرصت در معرض دید و توجه همگانی قرار دادن نماز است. البته خود نماز یک فریضه ی سترگ، شورآفرین، نشاط بخش، پالایش دهنده روح و روان و سلامت بخش جسم و جان و انتظام بخش امور فردی و اجتماعی است.

اما درباره ی اجلاس نماز، باید بگویم این نوبت یک گام به جلو بود، به این معنا که برخی از مسئولان خود را از سطح کلی گویی و توصیه های عرشی به منزل اجراء نزدیکتر کرده بودند و این یک اتفاق مثبت و تاثیرگذار است که به عنوان مثال وزیر کشور بگوید آنچه را که فعلا به قدر متیقن می دانیم باید عملیاتی کنیم و برای عملیاتی کردن نیز راهکاری مانند اقدام و پیگیری و نظارت را پیش بینی کند و ابلاغ نماید.

حضور معلمان و دانشجویان دانشگاه فرهنگیان در اجلاس و عطف توجه به ارتباط خانه و مسجد و مدرسه نیز از نکات مثبت اجلاس بود.

در میزگرد شما پرسشی را مطرح کردید که حاضران جلسه را به تکاپو و چالش وا داشت، به نظر شما این عکس العمل عمومی را چگونه ارزیابی می کنید؟

میزگردها در اجلاس ها و سمینارها برای ایجاد گفتگوی فعال و نشان دادن تفاوت دیدگاه ها و یا بررسی موضوع از ابعاد و زوایای مختلف برگزار می شود. البته لزوماً نیز آراء افراد تقابلی نیست و بیشتر برای تکمیل و پوشش کامل ابعاد یک مسأله است. ما در اجلاس گزارش کمّی درباره فعالیت ها را شنیدیم اما همه نسبت به این موضوع اتفاق نظر دارند که این حجم از فعالیت ها برای دستیابی به نتایجی است اولاً نماز یا نماز جماعت اقامه شود و ثانیاً آثاری که بر اقامه نماز مترتب است، واقع شود.

لذا سوال من این بود که آمارهایی مانند داشتن ۸۰ هزار نمازخانه، ۴۵ هزار امام جماعت و … بسیار خوب و ارزنده و لازم است اما برون دادن این آمار درباره تعداد نمازگزاران در هر مدرسه چند درصد از گروه هدف است؟ و یا آثار مترتب بر نماز مانند رعایت حجاب در مدارسی که نماز برگزار می شود چه میزان است؟

جواب های این دو پرسش برای صحن اجلاس تعجب برانگیز بود. از همین می توان نتیجه گرفت آنچه که انجام دادیم لازم و ضروری بوده ولی کافی نیست و یا آنچه اتفاق افتاده است، اثر بخش نبوده است و باید بررسی کرد که روش های اثر بخش کدام هستند و چه اقداماتی ضروری و یا کدامیک از آنها غیر ضرور و یا غیر مفید بوده است؟

من برای دستیابی با پاسخ صحیح اینگونه پرسش ها، گفتگو و شنیدن از خود مخاطبان را لازم و ضروری می بینم. یعنی در این اجلاس ها باید چند گام دیگر به جلو برویم تصمیم گیران و سیاستگذاران با نظرات بهره برداران، مجریان و مخاطبان آشنایی بیشتر پیدا کنند و از زبان آنها بیشتر بشنوند تا گسسته از میدان عمل، نسخه پردازی نکنند.

برای پس از اجلاس چه پیشنهادهای دارید؟

اولین قدم این است از کسانی که زحمت کشیدند و اجلاس را به صورت وزین و خوب برگزار کردند قدردانی و تشکر شود.

ثانیاً همه کسانی که اعلام نظر کردند مخصوصاً مسئولانی که راهکارها و وعده هایی را برای اجرایی کردن منویات مقام معظم رهبری در باب اقامه نماز اعلام کردند، آنها دسته بندی و برای اجراء مجدداً ابلاغ شود و ستاد اقامه نماز عملیاتی شدن آنها را رصد و دیده بانی کند.

سوّم اینکه، زمینه مشارکت مخاطبان هر کدام از این دستورالعمل ها برای اجراء فراهم شود و از راهکارهای آنها و دست اندر کاری آنها در اجراء غفلت نشود.

چهارم بازخوردگیری و شناسایی موانع و عوامل مزاحم که در فرایند اقدامات ایجاد اختلال می کند. این شناسایی و یازخوردگیری و بهسازی روش ها و بهبود نتایج و اثربخشی اقدامات می تواند بسیار مؤثر باشد.

از همین بازخوردگیری می توان به اصلاح روش ها، تکمیل آموزش ها، تغییر میدان عمل، بودجه بندی زمانی و مالی و تعیین حجم فعالیت ها اقدام کرد.

از حوصله شما سپاسگزاری می کنیم.
بنده نیز آرزوی توفیقات بیشتر برای دوستان و دست اندکاران اقامه نماز دارم.